ik heet Daphne
en mijn spreekbeurt ik bedoel gedicht
gaat over bomen
ik weet best veel over vrouwen ik bedoel bomen
omdat ik er zelf een ben

er bestaat geen keiharde definitie van een boom
een boom begint waar een struik ophoudt te bestaan
de stam is opgebouwd uit gespi gespecialiseerde cellen
de stam bestaat uit houtweefsel dat stevigheid biedt vaat
weefsel voor het vervoer
van water
onder de grond vertakken wortels tot een omvang
rijk stelsel ze veranderen ik bedoel verankeren de boom soms
duwen wortels stoeptegels omhoog
of zelfs asfalt
bij de meeste bomen is de stam omgeven door een bes
chermende laag
roofdieren gebruiken de schors om hun
nagels te scherpen
niet alle bomen reageren
hetzelfde er zijn veel soorten bomen
neem bijvoorbeeld de laurier

witachtige bloemen staan in schermen in de bladoksels
vruchten zijn eivormig
kleuren als ze rijp zijn zwart
ik ben niet volledig
de laurier is niet volledig winterhard
de laurier moet buiten het bereik van kinderen
en honden worden gehouden

de psychiater Damiaan Denys en de kunstenaar Jan Wolkers
houden van bomen

de kunstenaar Jan Wolkers schrijft:
toen hij zijn corduroybebroekte onderlichaam tegen het hare drukte en hij voelde dat hij een erectie kreeg, veranderde haar koele lieflijke lichaam als bij toverslag weer in de laurierboom

er bestaan geen keiharde definities
er zijn hooguit adviezen
zoals: vermijd schaduw
groei is een kwestie van concurrentie om zonlicht
de psychiater Damiaan Denys zegt
om iets te leren is angst noodzakelijk

apollo en daphne zijn elf jaar als ze gaan wandelen in het bos zodra ze uit het zicht zijn van de anderen nodigt hij haar uit om op de bladeren te gaan liggen zij weet dat grote mensen een parallel leven leiden vraagt zich af wat apollo daarvan afweet hij heeft natte lippen groot voor zijn leeftijd gaat bovenop haar liggen vandaag leert ze dat het leven van volwassenen gepaard gaat met een zeker gewicht als ze geen adem krijgt vecht ze zich vrij zet het op een lopen als een windhond in een open veld de hond zo lijkt het heeft de ander bijna in zijn greep met zijn vooruitgestoken snuit raakt hij de achterpoten terwijl de haas onzeker over eigen lot nog net de beet ontspringt en aan die hete bek weet te ontsnappen komt steeds dichter in de rug hijgend in de lokken langs haar schouders met twee handen omvat haar nek knijpt met kracht haar klacht weerklinkt nog als een starre stijfheid haar bevangt omdat je niet mijn vrouw kunt worden zul je in elk geval mijn boom zijn

gelauwerd en nooit meer zonder lover

de dichter hakt
ik bedoel krabt
aan eigen schors
soms duwen wortels stoeptegels omhoog

de oude dichter Ovidius schrijft
door het vluchten groeit haar gratie
de psychiater Damiaan Denys zegt
bomen en vrouwen bepalen niet
in hoeverre er van hen genoten mag worden

wat ook waar is:
het jagen van de leeuw houdt de antilope in conditie
en
het is beter dichter te zijn dan gedicht te worden

de laurier beweegt haar kruin
wordt hoofd
wortels trage voeten
loof tot haar

takken groeien armen
omsloten schors wordt borst

een vrouw is een boom die een beperking heeft doorbroken
een dichter is een boom die een stem gevonden heeft