Je kent hem wel. Hij verschijnt op hete zomeravonden om elf uur voor je deur met een fles witte wijn soepel liggend in zijn handpalm. Hij draagt een wit Hugo Boss-overhemd, bovenste knoopje open, maar het meest in het oog springt zijn volle bos haar, gestyled met een mousse van 200 dollar, want hij komt altijd net van de kapper.
In het wild kom je hem vooral tegen op kleurrijke herfstmiddagen, wandelend door New York in een lange, kastanjebruine herenjas, gewikkeld in een geruite sjaal. Als je achter hem loopt en jolig naar de camera voor hem zwaait zul je er beslist uitgeknipt worden, maar er is toch eigenlijk niemand die dat durft. Niemand wil immers een frons ontlokken aan de kalme, knappe man.
Hij is geen “Baby it’s cold outside ”-jarenvijftigkwast met schoensmeer in zijn haar, geen zweterige gladiator en al helemaal geen woestbebaarde Braveheart -ridder. Hij loert niet naar decolletés of yogapantsbillen en al helemaal niet naar zestienjarige meisjes in korte rokjes. Nooit legt hij dronken een hand op een knie, hij houdt het immers bij twee glazen whisky, waar hij nog verstand van heeft ook. Roken doet hij niet, op een enkele sigaar op een bruiloft na. Omdat hij altijd zijn best moet doen om niet charmanter over te komen dan de bruidegom, is de zware sigarenlucht juist zijn go- to , zijn stijlvolle smet.
In het weekend kijkt hij filmhuisfilms in een pittoresk bruin bioscoopje waarvan je net moet weten dat het er zit, en dan het liefst documentaires over vrouwenrechten in Iran van zijn favoriete regisseur. Als niks op het programma hem bevalt, bestelt hij een cortado in het bioscoopcafé om The New York Times te lezen of anders een roman, want hij heeft er altijd één bij zich. De kalme knappe man lacht ook niet om racistische, vrouwonvriendelijke of homofobe grappen, nee zeg, die heeft hij niet nodig. En er moet wel iemand zijn die van hem houdt, heb je hem wel goed bekeken? ‘I am aware of the effect I have on women,’ heeft hij ooit gezegd in een interview, en uit zijn mond was dat niet eens arrogant. Iedereen die zijn brede schouders ziet, begrijpt dat vrouwen en mannen hem willen. Toch zou hij nooit vreemdgaan, behalve misschien met jou.
Maar hij zegt eigenlijk ook niks, hij loopt alleen maar over Manhattan en glijdt door de drukte tot hij opeens shirtloos in een dure hotelkamer staat. Het beeld is nu zwartwit, op de herfstkleuren in het raam na, het uitzicht op Central Park. De supersixpack van de kalme knappe man wijst in een V naar zijn kruis, wat niet betekent dat hij uit is op seks. Seks is uit op hem, en hij hoeft het alleen maar over zich heen te laten komen. De kalme, knappe man jaagt niet, dat is passé. Mannen die nog een speer nodig hebben, die hebben het niet begrepen.
Hij weet dat hij bevoorrecht is met zijn rijkdom, ook al weet niemand precies hoe rijk hij is. Want als er al rekeningen bestaan met zijn naam erop, weet niemand waar ze heen gestuurd moeten worden. Hij slaapt waarchijnlijk gewoon bij iedereen waar hij met een fles wit voor de deur verschijnt. En neen, dat is dus geen jagen, dat zijn goede manieren. Ook het plukje borsthaar dat uit het witte overhemd krult, is pure etiquette.
De kalme, knappe man onderbreekt de wandeling alleen voor een lunch met witte wijn, maar hij doet desondanks geen hap in zijn mond. Hij zit daar maar mooi te wezen met dat halflege glas naast zich, te praten met mensen die niet in beeld komen. Dan kijkt hij op zijn gouden horloge, want hij moet natuurlijk nog wel gewoon ergens naartoe. Hij betaalt voor iedereen en laat de rest van de eendenborst op zijn bord liggen. Er is een hap uit, klaarblijkelijk heeft hij toch wat gegeten, maar hoewel hij weg moet wil dat natuurlijk niet zeggen dat hij te laat is of, kom zeg, gehaast. De kalme, knappe man is altijd precies waar hij moet zijn.
Bovendien is hij ondanks zijn schitterende voorkomen niet ijdel. Dat is nog best moeilijk, want iedereen kijkt hem na nu hij zo over Times Square loopt. Daarom graaft hij zijn hoofd een beetje dieper in zijn herfstjas en sjaal, net als -jawel- James Dean, tot hij zichzelf aankijkt vanaf een glimmend billboard. The newest fragrance for men. Hij geeft zichzelf een knikje, en loopt verder naar het noorden.
Hij kan er ook niets aan doen dat hij zo mooi is, want een leger aan stylisten draaft de hele dag om hem heen. Misschien dat hij ze ook wel eens zat is, dat hij eigenlijk wil zeggen dat ze allemaal moeten optyfen, maar dat kan natuurlijk niet. De kalme, knappe man, dat ben je voor altijd.
Dan komt hij in Harlem, waar hij van iedereen een boks krijgt. Opeens zijn we hem heel even kwijt, maar daar, daar komt hij al uit een boetiek met op zijn hoofd zo’n Fedora die alle mooie New Yorkse mannen in de jaren dertig droegen, met een lint om de bolling. Hij loopt verder en verder maar begint ondertussen wel pijn in zijn enkels te krijgen door al dat geslenter op die krappe puntschoenen. Hij kijkt vluchtig om of iemand hem ziet, trekt zijn stappers uit en hangt ze losjes over zijn schouder. Als hij omkijkt, ziet hij dat wij na al die tijd nog steeds achter hem lopen. Hij kijkt even betrapt maar wenkt ons dan, de kalme knappe man wenkt ons! We hobbelen zijn kant op tot we in een halve cirkel om hem heen staan. Hij kijkt ons om beurten aan en zegt dan: ‘Zo, jullie willen het geheim weten?’
Dat willen wij.
‘Jullie willen net zo zijn zoals ik?’
We knikken.
‘Goed dan,’ zegt hij, ‘volg dan deze drie stappen. Eén, word geboren als zoon van een hedgefundmanager, maar vertel dat niet meteen aan iedereen aan het begin van elk gesprek. Twee, drink geen koffie na de lunch, dat is niet goed voor je bloeddruk.’ We pennen alles driftig op. ‘En drie, drie is…’
‘Wat is drie, meneer?’ zegt een minkukel.
‘Shhht,’ zegt de rest, ‘laat hem uitspreken.’
‘Drie is: geef nooit meer dan twee geheimen over jezelf prijs.’
Hij draait zich om, stapt in een zwarte auto met geblindeerde ramen die snel de brug oprijdt, het eiland af, naar het noorden, waar de ondergaande zon schittert op de breder wordende Hudson.
We sjokken terug als de avond valt op Times Square, waar de lichten flikkeren, delampen schroeien, en de verleidingen ons in het gezicht blèren. Overal zien we de kalme knappe man parfums, schoenen en horloges aanprijzen. Hij kijkt naar ons, en wij naar hem.