Het ding met rouw is dat ze zo wispelturig is. Het ene moment probeer je het heelal in je handpalm te bestuderen en het volgende vraag je mannen op kinkapps om wie zij nu rouwen. Ik houd een droomdagboek bij. Hypnos en Thanatos waren immers tweeling.

DE DOOD KOMT ONS HALEN. ALLEMAAL. HET VREET ONZE HERSENS OP VAN BINNENUIT. MET PARANOIA. MET HALLUCINATIES. IK HOOP DAT IK NIET KAN HALLUCINEREN VANWEGE DE AFANTASIE. MAAR IK KAN HET WEL. WE WORDEN BESCHERMD DOOR BERKEN. IK DRAAG HAAR BLADEREN EN DIE BRENGEN DE NATUUR TOT LEVEN OM ONS HEEN. DE ENIGE MANIER OM HAAR TE STOPPEN IS DOOR DE DOOD - NU IN DE VORM VAN EEN JONGE VROUW - TE BEVREDIGEN. WE GEVEN HAAR ORALE SEKS EN KUSSEN HAAR NEK, HAAR MOND. IK WORD WAKKER VOORDAT IK WEET OF HET GESLAAGD IS.

I.

Pech. Dat is het woord wat de behandelde arts van mijn vader gebruikt om zijn overlijden te beschrijven. De kans daarop was gering, zegt hij. Mijn vader had niet ontslagen moeten worden na z’n eerste opname. Ja. Pech. Wat is dat nou voor woord? In het Engels zou je bad luck zeggen. Hebben we er zo één in het Bosnisch? Daar zeggen we ook peh, overgenomen uit het Duits. Het is een slangwoord van Duitse studenten uit de 19e eeuw. Met archaïsch studentenjargon wordt het overlijden van mijn vader omschreven. Pech heb je op de weg, of na een chemokuur.

EEN GROOT KRAAKFEESTJE DAT DOOR DE POLITIE VERSTOORD WORDT. EEN ONTRUIMING. IK BEN VERLIEFD OP V. MIJN VADERS LIJK LEUNT TEGEN EEN BARRICADE AAN. ONDERDEEL VAN DE BARRICADE. DAT KAN ÉCHT NIET. IK BEL DE UITVAARTONDERNEMER OM MIJN VADER WEER MEE TE NEMEN. NIEMAND RUIMT OP NA HET FEESTJE. MAAR V EN IK HEBBEN SEKS EN IK APP HEM OF HIJ KOFFIE MET ME WIL DRINKEN.

II.

Een maand voordat mijn vader overlijdt, beëindig ik mijn relatie van 7 jaar. Ik tref W aan in bed met een ander. Vrij letterlijk. Ze liggen allebei in hetzelfde bed, aangekleed en wel en er ligt er één op de bank te slapen. Het was wat ze een after zouden noemen, niet zozeer een affaire. Maar mijn furie is er niet minder om. Ik verbrand de brug zo snel als ik kan. Dat wil zeggen, ik bel meteen mijn moeder. Geen weg meer terug. Ik scheld hem uit op straat. Ik wil dat zijn buren het horen. Mijn vader heeft kanker en mijn vriend snuift cocaine met vreemden. Kanker. De volgende dag appt mijn vader dat ik nooit alleen zal zijn. Dat hij van me houdt.

IK DOE EEN DUTJE. IN HET UITVAARTCENTRUM MET MIJN VADER. IK MOET IN EEN KLEURBOEK KLEUREN. DEZE WEZENS VRETEN HEM OP. MIJN THERAPEUT ZEGT ME DAT IK HET LOS MOET LATEN. IK SCHREEUW EN IK KRIJS. HET VOELT GOED. MIJN ALARM GAAT AF. IK SCHREEUW EN IK KRIJS.

III.

Mijn vader en ik, wij begrijpen elkaar. Hij deelt zijn angsten met mij voor zijn dood. Over zijn dood. Ik deel mijn angsten met hem. We drinken en huilen. Op zijn sterfbed sluip ik weg om bier op het parkeerterrein te drinken, benzos en ssris te slikken, en te roken. Hij kan dan al niets meer zeggen. Maar ik weet alles al. Mijn vader sterft aan longkanker en ik rook sjekkies op het parkeerterrein. Hij zou hetzelfde gedaan hebben.

ZIE MIJN VADERS KANKER GEMANIFESTEERD ALS EEN ENERGIEVELD, VER WEG VAN HEM MAAR ONMISKENBAAR HET ZIJNE. ALSOF WATER IN DELUCHT RECHTOP STAAT. IK SPEEL HEEL SLECHT TENNIS EN PIS OVER HET JONATHANHOF HEEN.

IV.

Op mijn vaders uitvaart word ik ladderzat. Ik draag zijn jasje en in de zak vind ik een klein flesje wodka. De laatste keer dat hij dit jasje droeg waren we op de uitvaart van zijn zus. Ik drink de wodka voordat ik de grafrede geef. Het gaat goed. Mensen huilen. Daarna drinken we bier en verbranden we mijn vader. We gaan naar huis en rook stijgt op uit het crematorium. Eenmaal thuis drink ik verder. We staan rondom een vuurkorf. De buurman kijkt wat er aan de hand is. Ik loop op hem af. Mijn vader is dood. Hij zegt gecondoleerd. Ik vraag zijn naam. Hij zegt K. Ik zeg dat ik het vergeten ben. Hij zegt K. Ik zeg sorry ik ben het opnieuw vergeten. Hij zegt dat ik wel veel geborreld heb. Ik zeg dat mijn vader dood is.

EEN ROND HUIS MET EEN MEERTJE IN HET MIDDEN. IK HELP EEN MAN ROUWEN. DOOR SEKS? ONS ROUWPROCES WORDT GEMONITORD DOOR IEMAND ERGENS VIA ZOOM.

V.

Ik heb een deadline voor een essay over mijn vaders dood. Ik zit op de apps. Ik krijg aandacht en seksuele voice notes van een offshore engineer uit Australië. Ik ga op date met een story-teller wiens vader ook net overleden is. We high-fiven. Hij gaat mee naar huis. Maar ik neuk niet op eerste dates. Denk ik. Hij gaat weer weg. Ik ga op date met een pianist en vraag hem of het gevoel van een ouder verliezen sterker is dan het gevoel van een kind krijgen. Hij zegt dat dat zo is. We kussen en willen met elkaar naar huis. Maar ik heb een essay te schrijven. En ik neuk niet op eerste dates. Denk ik.

WE ZITTEN IN DE SNACKBAR OP DE APPS EN MARCHEREN NAAR DE HEL. HET IS GEVULD MET ONS. CREATIEVELINGEN. WE ZITTEN ALLEMAAL OP DE APPS. HEL IS EEN ONEINDIG ZWEMPARADIJS EN HET REGENT ER ONAFGEBROKEN.

VI.

De deadline komt steeds dichterbij en ik ga door mijn rug. Ik lig een week op bed en app met de pianist. Hij zegt dingen als “goodness" in plaats van “fuck" en intimideert mij. Hij zegt ook dat zijn handen mij willen aanraken en ik wil aangeraakt worden. Maar ik heb een deadline die steeds dichterbij komt. Ik ga douchen en zit naakt op bed met een word document voor me. Ik schrijf vaker naakt maar ik mag niet op alle vlakken kwetsbaar zijn. Nu is het teveel. Bovendien vraagt de pianist niet om een nude en ik kleed me aan. Ik knal er een essay uit. Hij vraagt of hij iets van me mag lezen maar ik ben te fucked-up voor hem. Sorry babe, this girl got some cryin’ to do.

IK WORD IN BLOED GEMASSEERD DOOR EEN LATEX DEMON MET EEN GEWEI.

VII.

Ik heb al lang niet over mijn vader gedroomd. Wel over vrienden en minnaars. Over ruzies met moeder en broer. Het is fijn om met mijn vader samen te zijn in mijn droom. Dat is de tijd die we niet kregen door peh. De dromen betekenen tijd met mijn vader. Hij is onderdeel van me, ik ben onderdeel van hem geweest.

MIJN DROOM VOELT NIET ALSOF HET VAN MEZELF IS. IK WORD TOT WAPEN GEMAAKT. VRAAG ME AF WAAROM IK DIT DROOM. NIET HET MIJNE. WIE DWINGT ME HIERTOE?